اثر همیار حلال بر تجمع مخلوط مواد فعال سطحی کاتیونی و آنیونی

در این پروژه تشکیل تجمع ها و جذب مخلوط دو ماده فعال سطحی، هگزا دسیل تری متیل آمونیوم برماید(ctab) و سدیم دو دسیل سولفات(sds) در فصل مشترک آب/هوا در غلظت های مختلف اتیلن گلیکول در ناحیه غنی از کاتیون، به چهار روش هدایت سنجی، کشش سطحی، رزونانس مغناطیسی هسته ای(nmr) و ولتامتری چرخه ای(cv) مورد بررسی قرار گرفت. داده های به دست آمده از هدایت سنجی به صورت تابعی از غلظت کل در کسر مولی های مختلف ماده فعال سطحی رسم گردید. با استفاده از این نمودارها، درجه تفکیک یون مخالف(α) و نقطه تشکیل میسل(cmc) تعیین شده است. تجزیه و تحلیل تغییرات کشش سطحی و هدایت سنجی در محلول با تغییر غلظت اتیلن گلیکول در ناحیه غنی از کاتیون یک انتقال فاز را از ترکیبات شبه میسلی، میکروساختارها و یا وسیکل ها به میسل در بعضی از ترکیب درصدهای آب-اتیلن گلیکول نشان می دهد. همچنین با استفاده از نمودارهای کشش سطحی، غلظت بحرانی تجمع(cac)، غلظت اضافی سطح(tmax )، مینیمم مساحت سطح مولکول(amin ) و فشار سطح(iicac ) تعیین شده است.برای تایید فرآیند انتقال فاز، از دو تکنیک nmr و cv نیز استفاده گردید. از آنجایی که مونومرها، میسل ها، وسیکل ها و میکروساختارها اندازه های مختلفی دارند، میزان ضریب نفوذ در nmr برای آنها متفاوت خواهد بود. از روش cv نیز برای تعیین نقطه cmc و cac استفاده گردید. در ادامه بر اساس نظریه محلول با قاعده، درصد مواد فعال سطحی جذب شده در سطح مشترک و در تجمع ها و سپس پارامتر بر همکنش در تجمع ها و در سطح مشترک محاسبه شده است. نتایج حاصل از پارامتر های بر همکنش نشان می دهد، که توانایی تشکیل تجمع هایی همچون وسیکل، در غلظت های کم ابتدا کاهش می یابد اما با افزایش بیشتر اتیلن گلیکول، افزایش می یابد. پارامتر بر همکنش با افزایش بیشتر اتیلن گلیکول منفی تر می شود، چون بر همکنش الکترواستاتیک جاذبه بین مواد فعال سطحی افزایش می یابد.